Fakirlik ayýp deðil, tembellik ayýp.
Ýnsanýn kusur ve eksiði, ahlâkî yönü varlýkla belirlenemez. Bu bakýmdan yoksul olmasý, geçimini saðlamakta güçlük çekmesi utanýlacak bir durum deðildir. Asýl utanýlacak durum ve davranýþ, gücü varken tembellik edip çalýþmamak ve yoksul düþmektir.

Fare (sýçan) deliðe sýðmamýþ, bir de kuyruðuna (kýçýna) kabak baðlamýþ.
1. Yapamayacaðý kadar aðýr bir iþ varken baþka bir iþ daha yüklenmek son derece sakýncalýdýr. Ýnsan önce kendi iþini yapýp düzlüðe çýkmalý, daha sonra baþkalarýnýn yükünü omuzlamayý düþünmelidir.
2. Kendisi sýðýntý durumunda iken yanýna bir kiþi daha almak yanlýþ ve tutarsýz bir davranýþtýr.

Faydasýz baþ mezara yaraþýr.
Mademki yaþýyor, o hâlde bir iþe yaramalýdýr insan. Ne kendisine, ne de etrafýna bir yararý, bir kârý dokunmayan ve ona buna yük olan kiþinin yaþamasý ile ölmesi arasýnda bir fark yoktur.

Fazla (artýk) mal göz çýkarmaz.
O an için ihtiyaç duyulmayan mal, ne kadar ve ne türden olursa olsun elden çýkarýlmamalýdýr. Hiç umulmadýk bir günde ona gerek duyulabilir. Ayrýca malýn çok olmasýnýn kimseye bir zararý da yoktur.

Fýrsat her vakit ele geçmez.
Ele geçirilen imkân veya durumdan en iyi biçimde yararlanmak gereklidir. Çünkü insanýn karþýsýna çok seyrek çýkar.

Fukaranýn tavuðu tek tek yumurtlar.
Yoksulun þansý hemen hemen hiç gülmez. Onun eline geçen imkânlar da öyle çok deðildir. Ýmkânlarý sýnýrlýdýr; bunun için, hangi iþe el atarsa atsýn, zengin gibi kazanamaz. Umduðundan fazla kazandýðý görülmemiþtir.